ไม่สนหรอก ไม่เท่าไร
จะห่างสักพักหรือเลิกกันไปเลยก็ได้
ยังมีที่อื่นให้ยืนมากมาย
เจ็บหน่อยเดี๋ยวมันก็หาย ช่างมัน
ทุกๆ คำ ที่พูดไป
ไม่แคร์เธอนักเพราะคิดว่าใจเป็นของฉัน
แต่พอเริ่มห่าง ใจก็เริ่มสั่น
ค่อยๆ ฟ้องว่ามันเป็นของเธอ
ยิ่งฉันเดินไปไกลเธอก้าวหนึ่ง
ยิ่งเข้าใกล้คำว่าคิดถึงจับใจ
ต้องกลับมาพร้อมคำว่าแคร์ แพ้แล้วเห็นไหม
เห็นใจฉันเถอะ ดีกันนะ
เก่งไปอย่างนั้น แต่แล้วมันก็เหงา
ไปได้ไม่ไกล ก็วนมาที่เก่า
ทางดูช่างเปลี่ยว โลกดูว่างเปล่า
ที่ๆ ไม่มีเรา ไม่มีที่ไหนน่าหายใจ
อภัยได้ไหม ที่พูดไปไม่ดี
ขาดเธอไม่ไหว ไม่ได้สักนาที
ไม่มีใครเหมือน เธอที่ฉันมี
คนปากดี สุดท้ายก็ไม่มีที่ไป
เพราะหัวใจอยู่ที่เธอ
ความหนาวเหน็บ นั้นสอนว่า
จะพูดอะไรต้องคิดว่าทำได้ไหม
จากนี้จะรู้ตัว เธอคือหัวใจ
และความรู้สึกเธอมีไว้ ให้ดูแล
ยิ่งฉันเดินไปไกลเธอก้าวหนึ่ง
ยิ่งเข้าใกล้คำว่าคิดถึงจับใจ
ต้องกลับมาพร้อมคำว่าแคร์ แพ้แล้วเห็นไหม
เห็นใจฉันเถอะ ดีกันนะ
เก่งไปอย่างนั้น แต่แล้วมันก็เหงา
ไปได้ไม่ไกล ก็วนมาที่เก่า
ทางดูช่างเปลี่ยว โลกดูว่างเปล่า
ที่ๆ ไม่มีเรา ไม่มีที่ไหนน่าหายใจ
อภัยได้ไหม ที่พูดไปไม่ดี
ขาดเธอไม่ไหว ไม่ได้สักนาที
ไม่มีใครเหมือน เธอที่ฉันมี
คนปากดี สุดท้ายก็ไม่มีที่ไป
เพราะหัวใจอยู่ที่เธอ
ยิ่งฉันเดินไปไกลเธอก้าวหนึ่ง
ยิ่งเข้าใกล้คำว่าคิดถึงจับใจ
ต้องกลับมาพร้อมคำว่าแคร์ แพ้แล้วเห็นไหม
เห็นใจฉันเถอะ ดีกันนะ
เก่งไปอย่างนั้น แต่แล้วมันก็เหงา
ไปได้ไม่ไกล ก็วนมาที่เก่า
ทางดูช่างเปลี่ยว โลกดูว่างเปล่า
ที่ๆ ไม่มีเรา ไม่มีที่ไหนน่าหายใจ
อภัยได้ไหม ที่พูดไปไม่ดี
ขาดเธอไม่ไหว ไม่ได้สักนาที
ไม่มีใครเหมือน เธอที่ฉันมี
คนปากดี สุดท้ายก็ไม่มีที่ไป
เพราะหัวใจอยู่ที่เธอ